Sekar

Sekar, "sakr"dan türemiştir. Sekar, "sakr", "sakare" ve (sad ile) "sakare" gibi güneşin yüzü yakıp kavurması, yani güneşin yüzü yakıp rengini değiştirmesi demektir. Yakıcı özelliğinden dolayı cehen­nemin ismi olarak kullanılmıştır. Kamer: 54/48'de bu anlamdadır. Özel ve dişil isim olduğu için gayri munsariftir. Ucme (yabancı) bir kelime ol­duğunu söyleyenler de olmuştur. Müddessir: 74/26-29'da "Sekar'ın ne ol­duğunu bilir misin? Ne bırakır, ne vaz geçer. İnsana susamış bir su­suzdur. Üzerinde on dokuz var­dır" diye tarif edilmiştir. [165]


16.02.2009 tarihinden beri 3188 defa okundu. Son takip: 28.03.2024 - 12:29