Ashâbu'l-Heyâkil
Ashâb-ı Heyâkil, "Heykel ashabı" da denilir. Heykellere ve yıldızlara taparlar. Allah'a yaklaşmak için ruhanilere, ruhanilere yaklaşmak için ruhanileri temsil eden heykellere, ibadet ederler. Allah'a yaklaşmak için aracıların gerekliliğine ve bu aracıların da görülür varlıklar olması gerektiğine inanırlar. "Yedi Gezegen" diye isimlendirdikleri heykellere sığınırlar. Önce bunların evlerini, so a doğuş ve batış yerlerini, so a huylarıyla ilgili uygun olan ve olmayan şekillerde bitişmelerini, so a buna göre gecelerin, gündüzlerin, saatlerin taksimlerini, aynca aynı şekilde kişilerin memleketlerini, geleceklerini öğrenmeye çalışmışlar, bunun üzerine mühürler kazmışlar, bir takım dualar, efsunlar ezberlemişler, her yıldıza/gezegene bir gün ayırmışlar, ona özgü elbiseler giymişler ve bunlara rabler, ilahlar, Allah'a da rablerin rabbi demişler. Bazıları da Güneş'i, ilahların ilahı kabul etmişler. Bunları temsilen heykeller yapmışlar. Çünkü heykellerin bedenlerinin ruhaniyet olduğuna inanmışlardır. So a yıldızların iş ve tesiri üzerine bir takım kitaplar yazmışlardır. Böylece, sihir, kehânet, tencim, tahtim, ta'zim, suver gibi acaip sanatlar icat etmişlerdir. [235]
16.02.2009 tarihinden beri 3797 defa okundu. Son takip: 21.11.2024 - 09:01
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.