Amed

Amed[163], çoğul ismi ve­ya çoğuldur. "Amud" veya "İmad"ın çoğuludur. Dayanak, dayanacak yer, duvar, direk mânâlarına gelir. Amed, Bahr'in be­yanına göre çoğul ismi, diğerleri­nin beyanına göre çoğuldur. Ragıb ve Ferra, "amud"un çoğulu olduğu, Ebû Ferra ise "imad"ın çoğulu olduğunu söylemiştir. "İmad", dayak, dayanacak şey demektir. Bu nedenle "imad"ın mutlaka direk olması gerekmez. Aralarında, genel ve özel olma farklılıkları vardır. Ebû Bekir, Hamza Kisaî, Halef, "ayn"ın ve "mim"in zammıyla okumuşlar ki bunun açıkça çoğul olduğunda şüphe yoktur. "Amud", direk, sütun demektir. Kasd manasına "amd"den türetilmiştir. Bir kavmin, kıvamı umuru olan ulusuna "amudî kavm" de­nir. Askerin kumandanına "amu­dî ceyş" denir. Kılıcın sırtında olan yola "amudi seyf" denir. İn­sanın göğsündeki korkuluk kemi­ği dedikleri ve aşağı doğru dil gibi göbeğin aşağısına doğru uza­nan damara ve insanın sırtına "amudi batın" denilir. Bir de "amud", hüzün ve kederinin şid­detinden direk gibi donup kalan, gayet hazin ve meraklı kimseye de denir. Bunlar göz önünde bulundu­rulunca "amedin mümeddedeh" ifadesi, o ateş ile gönüllerini ve bedenleri sarıp çepeçevre kuşatan zebanilerin cesametlerine işaret de olabilir. İbni Abbâs'tan, "bun­ların, onları çepeçevre kuşatan ateş sütunları" olduğu rivayet edilmiştir. [164]


16.02.2009 tarihinden beri 4472 defa okundu. Son takip: 07.10.2024 - 03:22