Ebter
Ebter, her türlü hayırdan yoksun demektir. Kesmek mânâsına gelen "el-beter" kökündendir. "Bir şeyi kestim" mânâsında "Betertu’ş-şey’e" denir. Mastarı "Betr"dir. "es-seyfu’l-bâtir" keskin kılıç demektir. Nesli olmayan kimseye "ebter" denir. Çünkü onun soyu kesilmiştir. Ziyad [2] hutbesinde Allah'a hamd etmediği ve Rasulullah (s.a.v)'a salât ve selâm getirmediği için, onun hutbesine "el-hutbetu’l-betrâu" denilmiştir. Ebter, "uyûb"tan olduğu için ef'ali tafdil değil, sıfatı müşebbehedir. Münnesi "betrâ" gelir. Kesiklik manasına "betr"den türemiştir. Esas anlamı kesik demek ise de örfte, kuyruk kesilmesi anlamında yaygınlaşmıştır. Bu nedenle kuyruğu kesik hayvana ebter denildiği gibi kuyruğu kesik olarak yazılan küçük "ayn" harfi de "betrâ" tabir olunur. Türkçe'de müzekkerine de müennesine de "güdük" denilir. Bu itibarla, arkası olmayan, nesebini, soyunu devam ettirecek kimsesi bulunmayan, kendisinden so a eseri kalmayan kimselere ve sonundan hayır olmayan işe de istiare suretiyle "ebter" denilir. Ebter ayrıca, hakir, zelil, manasına da gelir. Kevser Sûresi'nde Allah, bu özelliklerin hiç birisinin Rasulullah'ta bulunmadığını, aksine bu iddiada bulunanların ebter olduğunu söylemiştir.
16.02.2009 tarihinden beri 3356 defa okundu. Son takip: 21.11.2024 - 10:24