Ebter

Ebter, her türlü hayırdan yoksun demektir. Kesmek mânâsına gelen "el-beter" kökündendir. "Bir şeyi kestim" mânâsında "Betertu’ş-şey’e" denir. Mastarı "Betr"dir. "es-seyfu’l-bâtir" keskin kılıç demektir. Nesli olmayan kimseye "ebter" denir. Çünkü onun soyu kesilmiştir. Ziyad [2] hutbesinde Allah'a hamd etme­diği ve Rasulullah (s.a.v)'a salât ve selâm getirmediği için, onun hutbesine "el-hutbetu’l-betrâu" denilmiştir. Ebter, "uyûb"tan ol­duğu için ef'ali tafdil değil, sıfatı müşebbehedir. Münnesi "betrâ" gelir. Kesiklik manasına "betr"den türemiştir. Esas anlamı kesik demek ise de örfte, kuyruk kesilmesi anlamında yaygınlaşmıştır. Bu nedenle kuyruğu kesik hayvana ebter denildiği gibi kuy­ruğu kesik olarak yazılan küçük "ayn" harfi de "betrâ" tabir olu­nur. Türkçe'de müzekkerine de müennesine de "güdük" denilir. Bu itibarla, arkası olmayan, nese­bini, soyunu devam ettirecek kimsesi bulunmayan, kendisin­den so a eseri kalmayan kimselere ve sonundan hayır olmayan işe de istiare suretiyle "ebter" de­nilir. Ebter ayrıca, hakir, zelil, ma­nasına da gelir. Kevser Sûresi'nde Allah, bu özelliklerin hiç birisinin Rasulullah'ta bulunma­dığını, aksine bu iddiada bulu­nanların ebter olduğunu söyle­miştir.


16.02.2009 tarihinden beri 3356 defa okundu. Son takip: 21.11.2024 - 10:24