İfrît
İfrit[32] kelimesinin, Râgıb'ın Müfredât'ında, kötü, çetin, habis anlamına geldiği ifade edilmektedir. Şeytan gibi insana da denir. İbni Kuteybe, ifrît, yaradılışı kuvetli demektir, demiştir. Aslı toprak demek olan "afer"den gelir. "Afere" güreşti, yere yıktı demektir. Ebû Amr, İbni Abdi'l-Berr'den naklederek, "dili iyi bilen kelam ehli cinni derecelere ayırırlar, katıksız cinni andıkları zaman 'cinni', çocuklara gelen cinlere 'ervah', alçaklaşıp çetinleşenine 'şeytan', daha da çoğalır ve kuvvetlenirse 'ifrît', çoğuluna da 'efârit' derler" demiştir. Demek ki ifrit, kötülükte ve alçaklıkta ileri gitmiş, tuttuğunu deviren kuvvetli, becerikli, ele avuca sığmaz bir kerata demektir. Bu nitelikleriyle insana da denir. Bu nedenle ayette ayırmak için "cinden" ifadesi kullanılmıştır.[33]
16.02.2009 tarihinden beri 2936 defa okundu. Son takip: 21.11.2024 - 09:13
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.