Yetim

Yetâmâ, "nedîm", "nedâmâ" gibi "yetîm"in çoğuludur veya çoğulun çoğuludur. Yetim infirad (yalnız olma, yanında kimse bulunmama) mânâsına "yatem"den türetilmiştir. Nite­kim emsalsiz inciye "durr-i ye­tim" denilir. Bu yalnız kalma mânâsı dolayısı ile babası ölmüş olana da ye­tim denir. Lügat bakımından hem büyük hem de küçük için ifade edilir. Fakat örfte henüz kendini kurtaramayacak yaşta olanlar için söylenir. Bu cihetle yetim kelimesi zaaf ve aklında bir noksanlığı anlat­mak için de kullanılır. Buluğdan so a rüşdünü bulmayanlar için de kullanılır. Kocasından ayrıl­mış kadınlar için de kullanılır. Kısacası yetim, sahibi, annesi veya babası ölmüş, kendisi de aciz olan kimseleri ifade eder.


16.02.2009 tarihinden beri 2671 defa okundu. Son takip: 18.11.2024 - 07:12